The last days of December

   Δεν διάλεξα επίτηδες την τελευταία μέρα του 2011 για να γράψω αυτό το άρθρο,απλώς σήμερα έτυχε να έχω το χρόνο και την όρεξη να γράψω κάτι(περισσότερο το δεύτερο,το πρώτο λίγο πολύ είναι πιο εύκολο να βρεθεί).Πολλά πράγματα έχουν αλλάξει από πέρυσι,το 2010 ήταν μια άλλη χρονιά στο τέλος της οποίας δεν σκέφτηκα τι άφησα πίσω μου,τι έζησα και τι ένιωσα...H παραμονή του 2011 πέρασε γρήγορα χωρίς να προλάβω να το καταλάβω,περιμένοντας απλώς μια ωραία μεταμεσονύκτια βόλτα με την παρέα μου για να γιορτάσουμε με τον τρόπο μας την αλλαγή του χρόνου.Ούτως ή άλλως αυτό δεν είναι για όλους οι διακοπές των Χριστουγέννων;Μια ευκαιρία να βγουν βόλτα και να μην πάνε σε δουλειές-σχολεία;

  Δεν έχω σκοπό να αναζητήσω το νόημα των Χριστουγέννων,να ζητήσω να πιστέψετε σε κάτι που δεν βλέπεται και να προσπαθήσω να περάσω ένα ανθρωπιστικό μήνυμα στους υπόλοιπους συγχέοντας πράγματα που δεν μπορώ να καταλάβω καν,απλώς και μόνο για να προκαλέσω αίσθηση ή θαυμασμό.Το μόνο που θέλω είναι να περιγράψω πως βλέπω τις τελευταίες μέρες της χρονιάς.

 Είναι από τις καλύτερες μέρες της χρονιάς μου,αλλά δυστυχώς δεν είναι τίποτα παρά ένα διάλειμμα φαντασίας απέναντι σε ένα τείχος σκληρής πραγματικότητας.Ψάχνω τον εαυτό μου και σκέφτομαι..όσο μπορώ πιο ελεύθερα και όσο μπορώ πιο ανοιχτά,θέλω να κάνω κάτι διαφορετικό από τον υπόλοιπο καιρό και να βρω άτομα να το μοιραστώ.Την περίοδο αυτή πριν την πρωτοχρονιά όλα αποκτούν διαφορετικό νόημα...ακόμα και μια απλή βόλτα ή ένας αγώνας ποδοσφαίρου με φίλους αρκεί για να σε κάνει να νιώσεις χαρά!Απορία μου:Γιατί την υπόλοιπη χρονιά δεν νιώθουμε έτσι;Πολύ απλά επειδή είμαστε υπερβολικά απασχολημένοι για να χαρούμε.Οι στιγμές χαλάρωσης και ξεκούρασης λείπουν,άρα λείπει και η δημιουργία,το πιο σημαντικό πράγμα για έναν άνθρωπο..να δημιουργεί,να νιώσει χρήσιμος απέναντι στους άλλους,να νιώσει περήφανος για τον εαυτό του,αυτό μας λείπει.Ούτε και αυτές τις μέρες δημιουργούμε όμως,απλώς εκτονώνουμαι -όπως μπορεί ο κάθενας- τις σκέψεις και τα άγχη μας.

Κάνοντας ένα απολογισμό της χρονιάς,μπορώ εύκολα να δω τι λείπει..υπήρξαν στιγμές που είχα τα δικά μου Χριστούγεννα μέσα στο 2011 και όπου μπορούσα να έχω το μυαλό μου καθαρό και δημιουργικό,χωρίς να το χρησιμοποιώ για εκτόνωση,αλλά για έκφραση.Η έκφραση των συναισθημάτων είναι η ομορφότερη μορφή δημιουργίας,η τέχνη τους δίνει σχήμα και μορφή,τα βοηθάει να γίνουν ένα με την πραγματικότητα,αφήνει στην άκρη τη λογική και τους επιτρέπει να βγουν από τις καρδιές των ανθρώπων με όμορφο τρόπο,εξίσου όμορφο με τον τρόπο που δημιουργήθηκαν.Με δύο λόγια,για μένα τα Χριστούγεννα είναι περίοδος συναισθήματος,όπου η λογική δεν έχει θέση και οι μάσκες πρέπει να πέφτουν,αφήνοντας την αλήθεια γυμνή μπροστά στα μάτια όσων την δεχτούν,για τους υπόλοιπους είναι απλώς χάσιμο χρόνου και την απορρίπτουν χωρίς να τολμήσουν να βγάλουν την δική τους μάσκα..αν κάνουν καλά ή όχι δεν μπορώ να το πω εγώ αυτό,εκείνοι ξέρουν για αυτούς και εγώ για μένα.

Για τον καθένα τα Χριστούγεννα είναι αυτό που επιλέγει.
Για εμένα είναι αυτό που είμαι.
Για εσένα;

In the last days of December it's you I'm waiting for,
If you're searching for an answer it's written in the snow..
Let me hold your hand,then we'll never grow apart,
Beneath the Christmas tree..
Wrapped in a box I've given you my heart :)

( http://www.youtube.com/watch?v=L1OqCDsHXa4  )

J.J.

The story of no sense

Όταν ξεκινάνε όλα..

Δεν ακούς κάποιο κάποιο θόρυβο,κάτι που να σε προειδοποιεί.Γιατί;Πολύ απλά γιατί δεν υπάρχει έκρηξη•δεν βλέπεις καπνό,δεν βλέπεις τίποτα παραπέρα από όσο σου επιτρέπει το μυαλό σου.Μα..αυτό δεν λειτουργεί,είναι παραδομένο αλλού και όλο εκεί σε στρέφει.

Στη συνέχεια..

Τρέχεις..μα προς τα που;Δεν φτάνεις πουθενά,αιώνια χαμένος.Ψάχνεις..αλλά τι;Δεν υπάρχει τίποτα για σένα εδώ αλλά δεν θες να φύγεις,όχι,δεν τα παρατάς!Επιμένεις,γυρεύεις,αναζητάς..πάλι 0 όμως.Γιατί είσαι ακόμα εδώ;

Γιατί..

Ζεστασία,άρωμα χαράς,έρωτα και αγάπης..το δικό σου καταφύγιο,αυτό που σου δίνει και ταυτόχρονα σου παίρνει την ψυχή.Παράδοξο ή όχι,έτσι είναι και δεν αλλάζει.Τι πειράζει άλλωστε;Μέσα στο σχέδιο και ο πόνος,μέσα στη σκέψη και η λύπη.

Ο σκοπός..

Όχι,δεν αγιάζει τα μέσα,ποτέ δεν το έκανε.Όσο αντέχεις υπάρχει σκοπός,δεν είναι τίποτα μάταιο.Μη χαθείς όμως..αν χαθείς χάνεις τα πάντα,ακόμα και αυτά που θεωρείς δεδομένα.Μην τα θυσιάσεις όλα για τη νίκη,γιατί μετά δεν έχεις να χάσεις μόνο αυτή.Πρόσεξε όμως,αν δεν ρισκάρεις τίποτα,δεν κερδίζεις τίποτα,χαμένη μάχη είναι μόνο αυτή που δεν δόθηκε ποτέ.

Το αποτέλεσμα..

Νίκη ή ήττα,δεν υπάρχει χώρος για ισοπαλίες σε αυτόν τον τομέα.
Θα μάθεις να φεύγεις με το κεφάλι ψηλά ή χαμηλά.Άλλωστε αυτό που μετράει δεν είναι τόσο το αποτέλεσμα αλλά ο τρόπος με τον οποίο το διαχειρίζεσαι,πως θα μπει το τέλος.Αποδέξου την ήττα σου και παραδώσου,αλλιώς πολέμησε μέχρι την ολοκληρωτική ήττα.Στη νίκη τα πράγματα είναι πάντα πιο εύκολα: Πανηγυρισμοί,διθύραμβοι,γενικά θετικά συναισθήματα,μόνο η χωρίς λόγο χαλάρωση εγκυμονεί κινδύνους.Τίποτα δεν τελειώνει πριν τελειώσει και στην πράξη.Στη θεωρία όλα είναι δυνατά,στην πράξη όμως φαίνεται η πραγματική δύναμη του καθενός.


J.J.

Δεν την φοβάμαι την αλήθεια.

Δεν την φοβάμαι την αλήθεια,
Έχω μάθει πλέον να την σέβομαι,
Κι αν χρειαστεί..μαζί μ´αυτήν και γω να καίγομαι.

Δεν μπορεί να κρυφτεί,ξεχωρίζει..
Σαν μαύρο πιόνι σε ασπρόμαυρη σκακιέρα..
Δεν μπορείς να της κρυφτεις,σε ξέρει..
Δεν σε αφήνει να ξεφύγεις.
Αν παραδοθείς,ίσως γλιτώσεις,
Αν όχι,θα χαθείς ανάμεσα σ´αυτήν και στο ψέμα.
Μα εγώ δεν την φοβάμαι την αλήθεια...


J.J.

Στη βία δεν απαντάω με βία,συγγνώμη!*

Σήμερα 6/12 έγινε άλλη μια πορεία για τον Αλέξη Γρηγορόπουλο,του οποίου την ιστορία την ξέρουμε όλοι καλά νομίζω.
Παρότι είχα πάει σε όλες τις πορείες φέτος και σε όσες έχουν γίνει αυτά τα 3 χρόνια για να τιμηθεί η μνήμη του αδικοχαμένου Αλέξη φέτος δεν πήγα,το αποφάσισα όταν είδα την πορεία να ετοιμάζεται να ξεκινήσει.Είδα παιδιά που ήρθαν για να περάσουν την ώρα τους ή για να αποδείξουν στους γύρω τους πόσο επαναστάτες είναι απέναντι στη βία του συστήματος,όχι για να τιμήσουν ένα παιδί που πέθανε από ένα αστυνομικό που δεν βρίσκω λόγια για να χαρακτηρίσω(αν δει κάποιος ή ακούσει τα συνθήματα που χρησιμοποιήθηκαν στην πορεία θα καταλάβει ότι δεν είχαν καμία σχέση με το στόχο της διαμαρτυρίας,ήταν εντελώς εκτός τόπου και χρόνου).Το τέλος της πορείας ήταν και το αποκορύφωμα: Αναρχικοί οι οποίοι έδειχναν να έχουν τον πλήρη έλεγχο της πορείας επιτέθηκαν σε παραρτήματα τραπεζών και καταστήματα προσπαθωπντας έτσι να χτυπήσουν το σύστημα των Τραπεζών και να το ανατρεψουν.Οι διμοιρίες των ΜΑΤ εμφανίστηκαν και οι μεγάλοι αναρχικοί ιδεολογοί υπερασπίστηκαν όσο δεν πήγαιναν τα ιδανικά και τις απόψεις του:αντί να κάτσουν και να αντιμετωπίσουν τους αστυνομικούς τους οποίους βρίζουν διαρκώς άρχισαν να τρέχουν και να ανακατεύονται με τους υπόλοιπους πολίτες-οι οποίοι κατά κύριο λόγο ήταν παιδιά-θέτοντας σε κίνδυνο και επιδεικνύοντας τη δειλία τους(ενώ όσο ο όγκος του πλήθους κρατούσε τα ΜΑΤ σε απόσταση έσπασαν και πέταξαν προς το μέρος τους κάδους και γενικά ότι έβρισκαν μπροστά τους που μπορούσε να σπάσει(μέχρι και μάρμαρα απο το άγαλμα του Αγνώστου Στρατιώτη...).Προφανώς και όλα αυτα θα τα πληρώσουν -ποιοι άλλοι;;;- οι φορολογούμενοι,ο απλός λάος!

Η συνέχεια είχε ανθρωποκυνηγητό ΜΑΤ-κουκουλοφόρων με παράπλευρη απώλεια τον τραυματισμό ενός ανθρώπου(κακός χειρισμός της αστυνομίας)που δεν είχε καμία σχέση με την όλη υπόθεση(!)και την σύλληψη δύο ή τριών κουκουλοφόρων,αν και ελάχιστη σημασία έχει ένα τέτοιο νούμερο.Αυτά είναι απλώς στατιστικά στοιχεία,η ουσία είναι ότι η πορεία για άλλη μια φορά έχασε το νόημα της...Πως γίνεται να διαμαρτύρεσαι για την βία τουωκράτους και την ίδια στιγμή να την προκαλείς;Τα ιδανικά αυτών των ανθρώπων είναι υψηλά(μια κοινωνια χωρίς νόμους,με ανθρώπους με υψηλό ήθος και παιδεία κοντά στη φύση),ναι,αλλά δεν δικαιολογεί τις πράξεις τους,που όλοι βλέπουν πως έχουν το αντίθετο αποτέλεσμα.

Όσο για την πορεία και το περιεχόμενο της,αν και συμφωνώ να τιμήσουμε ένα αθώο παιδί δεν συμφωνώ να γίνει ήρωας•ήταν απλώς ένα παιδί..πυ βρέθηκε σε λάθος μέρος,τη λάθος στιγμή.Έτσι έγινε κα με τα τρία άτομα που πέθαναν στη Marfin(2009),2 άνδρες και μια έγκυος κοπέλα,εξαιτίας αναρχικών που έβαλαν φωτιά(άλλο ένα περήφανο χτύπημα στο σύστημα!) ,όμως κανείς δεν τους έκανε ήρωες,ξεχάστηκαν γρήγορα από όλους...Αν ήταν έτσι όλοι όσοι πεθαίνουν καθημερινά θα έπρεπε να γίνουν ήρωες,η διαφορά εδώ ήταν μόνο ότι τον σκότωσε αστυνομικός(ο οποίος ευτυχώς έχει τιμωρηθεί με ισόβια),χάρη στον οποίο όλη η ΕΛ.ΑΣ. έχει εισπράξει "κολακευτικά" σχόλια-δεν ήταν ποτέ και άγιοι,αλλά όταν γενικεύεις μια άποψη σε μια ομάδα οδηγήσε σε στερεότυπο,αν δηλαδή σήμερα,που η πορεία δεν κατάφερε να απομονώσει τους αναρχικούς,κάποιος έλεγε ότι στην πορεία υπήρχαν μόνο αναρχικοί θα το δεχόταν κανείς;Δεν νομίζω...

*Άρθρο 120 του Συντάγματος της Ελλάδος,Παράγραφος 4." Η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία."


J.J.