The last days of December

   Δεν διάλεξα επίτηδες την τελευταία μέρα του 2011 για να γράψω αυτό το άρθρο,απλώς σήμερα έτυχε να έχω το χρόνο και την όρεξη να γράψω κάτι(περισσότερο το δεύτερο,το πρώτο λίγο πολύ είναι πιο εύκολο να βρεθεί).Πολλά πράγματα έχουν αλλάξει από πέρυσι,το 2010 ήταν μια άλλη χρονιά στο τέλος της οποίας δεν σκέφτηκα τι άφησα πίσω μου,τι έζησα και τι ένιωσα...H παραμονή του 2011 πέρασε γρήγορα χωρίς να προλάβω να το καταλάβω,περιμένοντας απλώς μια ωραία μεταμεσονύκτια βόλτα με την παρέα μου για να γιορτάσουμε με τον τρόπο μας την αλλαγή του χρόνου.Ούτως ή άλλως αυτό δεν είναι για όλους οι διακοπές των Χριστουγέννων;Μια ευκαιρία να βγουν βόλτα και να μην πάνε σε δουλειές-σχολεία;

  Δεν έχω σκοπό να αναζητήσω το νόημα των Χριστουγέννων,να ζητήσω να πιστέψετε σε κάτι που δεν βλέπεται και να προσπαθήσω να περάσω ένα ανθρωπιστικό μήνυμα στους υπόλοιπους συγχέοντας πράγματα που δεν μπορώ να καταλάβω καν,απλώς και μόνο για να προκαλέσω αίσθηση ή θαυμασμό.Το μόνο που θέλω είναι να περιγράψω πως βλέπω τις τελευταίες μέρες της χρονιάς.

 Είναι από τις καλύτερες μέρες της χρονιάς μου,αλλά δυστυχώς δεν είναι τίποτα παρά ένα διάλειμμα φαντασίας απέναντι σε ένα τείχος σκληρής πραγματικότητας.Ψάχνω τον εαυτό μου και σκέφτομαι..όσο μπορώ πιο ελεύθερα και όσο μπορώ πιο ανοιχτά,θέλω να κάνω κάτι διαφορετικό από τον υπόλοιπο καιρό και να βρω άτομα να το μοιραστώ.Την περίοδο αυτή πριν την πρωτοχρονιά όλα αποκτούν διαφορετικό νόημα...ακόμα και μια απλή βόλτα ή ένας αγώνας ποδοσφαίρου με φίλους αρκεί για να σε κάνει να νιώσεις χαρά!Απορία μου:Γιατί την υπόλοιπη χρονιά δεν νιώθουμε έτσι;Πολύ απλά επειδή είμαστε υπερβολικά απασχολημένοι για να χαρούμε.Οι στιγμές χαλάρωσης και ξεκούρασης λείπουν,άρα λείπει και η δημιουργία,το πιο σημαντικό πράγμα για έναν άνθρωπο..να δημιουργεί,να νιώσει χρήσιμος απέναντι στους άλλους,να νιώσει περήφανος για τον εαυτό του,αυτό μας λείπει.Ούτε και αυτές τις μέρες δημιουργούμε όμως,απλώς εκτονώνουμαι -όπως μπορεί ο κάθενας- τις σκέψεις και τα άγχη μας.

Κάνοντας ένα απολογισμό της χρονιάς,μπορώ εύκολα να δω τι λείπει..υπήρξαν στιγμές που είχα τα δικά μου Χριστούγεννα μέσα στο 2011 και όπου μπορούσα να έχω το μυαλό μου καθαρό και δημιουργικό,χωρίς να το χρησιμοποιώ για εκτόνωση,αλλά για έκφραση.Η έκφραση των συναισθημάτων είναι η ομορφότερη μορφή δημιουργίας,η τέχνη τους δίνει σχήμα και μορφή,τα βοηθάει να γίνουν ένα με την πραγματικότητα,αφήνει στην άκρη τη λογική και τους επιτρέπει να βγουν από τις καρδιές των ανθρώπων με όμορφο τρόπο,εξίσου όμορφο με τον τρόπο που δημιουργήθηκαν.Με δύο λόγια,για μένα τα Χριστούγεννα είναι περίοδος συναισθήματος,όπου η λογική δεν έχει θέση και οι μάσκες πρέπει να πέφτουν,αφήνοντας την αλήθεια γυμνή μπροστά στα μάτια όσων την δεχτούν,για τους υπόλοιπους είναι απλώς χάσιμο χρόνου και την απορρίπτουν χωρίς να τολμήσουν να βγάλουν την δική τους μάσκα..αν κάνουν καλά ή όχι δεν μπορώ να το πω εγώ αυτό,εκείνοι ξέρουν για αυτούς και εγώ για μένα.

Για τον καθένα τα Χριστούγεννα είναι αυτό που επιλέγει.
Για εμένα είναι αυτό που είμαι.
Για εσένα;

In the last days of December it's you I'm waiting for,
If you're searching for an answer it's written in the snow..
Let me hold your hand,then we'll never grow apart,
Beneath the Christmas tree..
Wrapped in a box I've given you my heart :)

( http://www.youtube.com/watch?v=L1OqCDsHXa4  )

J.J.

The story of no sense

Όταν ξεκινάνε όλα..

Δεν ακούς κάποιο κάποιο θόρυβο,κάτι που να σε προειδοποιεί.Γιατί;Πολύ απλά γιατί δεν υπάρχει έκρηξη•δεν βλέπεις καπνό,δεν βλέπεις τίποτα παραπέρα από όσο σου επιτρέπει το μυαλό σου.Μα..αυτό δεν λειτουργεί,είναι παραδομένο αλλού και όλο εκεί σε στρέφει.

Στη συνέχεια..

Τρέχεις..μα προς τα που;Δεν φτάνεις πουθενά,αιώνια χαμένος.Ψάχνεις..αλλά τι;Δεν υπάρχει τίποτα για σένα εδώ αλλά δεν θες να φύγεις,όχι,δεν τα παρατάς!Επιμένεις,γυρεύεις,αναζητάς..πάλι 0 όμως.Γιατί είσαι ακόμα εδώ;

Γιατί..

Ζεστασία,άρωμα χαράς,έρωτα και αγάπης..το δικό σου καταφύγιο,αυτό που σου δίνει και ταυτόχρονα σου παίρνει την ψυχή.Παράδοξο ή όχι,έτσι είναι και δεν αλλάζει.Τι πειράζει άλλωστε;Μέσα στο σχέδιο και ο πόνος,μέσα στη σκέψη και η λύπη.

Ο σκοπός..

Όχι,δεν αγιάζει τα μέσα,ποτέ δεν το έκανε.Όσο αντέχεις υπάρχει σκοπός,δεν είναι τίποτα μάταιο.Μη χαθείς όμως..αν χαθείς χάνεις τα πάντα,ακόμα και αυτά που θεωρείς δεδομένα.Μην τα θυσιάσεις όλα για τη νίκη,γιατί μετά δεν έχεις να χάσεις μόνο αυτή.Πρόσεξε όμως,αν δεν ρισκάρεις τίποτα,δεν κερδίζεις τίποτα,χαμένη μάχη είναι μόνο αυτή που δεν δόθηκε ποτέ.

Το αποτέλεσμα..

Νίκη ή ήττα,δεν υπάρχει χώρος για ισοπαλίες σε αυτόν τον τομέα.
Θα μάθεις να φεύγεις με το κεφάλι ψηλά ή χαμηλά.Άλλωστε αυτό που μετράει δεν είναι τόσο το αποτέλεσμα αλλά ο τρόπος με τον οποίο το διαχειρίζεσαι,πως θα μπει το τέλος.Αποδέξου την ήττα σου και παραδώσου,αλλιώς πολέμησε μέχρι την ολοκληρωτική ήττα.Στη νίκη τα πράγματα είναι πάντα πιο εύκολα: Πανηγυρισμοί,διθύραμβοι,γενικά θετικά συναισθήματα,μόνο η χωρίς λόγο χαλάρωση εγκυμονεί κινδύνους.Τίποτα δεν τελειώνει πριν τελειώσει και στην πράξη.Στη θεωρία όλα είναι δυνατά,στην πράξη όμως φαίνεται η πραγματική δύναμη του καθενός.


J.J.

Δεν την φοβάμαι την αλήθεια.

Δεν την φοβάμαι την αλήθεια,
Έχω μάθει πλέον να την σέβομαι,
Κι αν χρειαστεί..μαζί μ´αυτήν και γω να καίγομαι.

Δεν μπορεί να κρυφτεί,ξεχωρίζει..
Σαν μαύρο πιόνι σε ασπρόμαυρη σκακιέρα..
Δεν μπορείς να της κρυφτεις,σε ξέρει..
Δεν σε αφήνει να ξεφύγεις.
Αν παραδοθείς,ίσως γλιτώσεις,
Αν όχι,θα χαθείς ανάμεσα σ´αυτήν και στο ψέμα.
Μα εγώ δεν την φοβάμαι την αλήθεια...


J.J.

Στη βία δεν απαντάω με βία,συγγνώμη!*

Σήμερα 6/12 έγινε άλλη μια πορεία για τον Αλέξη Γρηγορόπουλο,του οποίου την ιστορία την ξέρουμε όλοι καλά νομίζω.
Παρότι είχα πάει σε όλες τις πορείες φέτος και σε όσες έχουν γίνει αυτά τα 3 χρόνια για να τιμηθεί η μνήμη του αδικοχαμένου Αλέξη φέτος δεν πήγα,το αποφάσισα όταν είδα την πορεία να ετοιμάζεται να ξεκινήσει.Είδα παιδιά που ήρθαν για να περάσουν την ώρα τους ή για να αποδείξουν στους γύρω τους πόσο επαναστάτες είναι απέναντι στη βία του συστήματος,όχι για να τιμήσουν ένα παιδί που πέθανε από ένα αστυνομικό που δεν βρίσκω λόγια για να χαρακτηρίσω(αν δει κάποιος ή ακούσει τα συνθήματα που χρησιμοποιήθηκαν στην πορεία θα καταλάβει ότι δεν είχαν καμία σχέση με το στόχο της διαμαρτυρίας,ήταν εντελώς εκτός τόπου και χρόνου).Το τέλος της πορείας ήταν και το αποκορύφωμα: Αναρχικοί οι οποίοι έδειχναν να έχουν τον πλήρη έλεγχο της πορείας επιτέθηκαν σε παραρτήματα τραπεζών και καταστήματα προσπαθωπντας έτσι να χτυπήσουν το σύστημα των Τραπεζών και να το ανατρεψουν.Οι διμοιρίες των ΜΑΤ εμφανίστηκαν και οι μεγάλοι αναρχικοί ιδεολογοί υπερασπίστηκαν όσο δεν πήγαιναν τα ιδανικά και τις απόψεις του:αντί να κάτσουν και να αντιμετωπίσουν τους αστυνομικούς τους οποίους βρίζουν διαρκώς άρχισαν να τρέχουν και να ανακατεύονται με τους υπόλοιπους πολίτες-οι οποίοι κατά κύριο λόγο ήταν παιδιά-θέτοντας σε κίνδυνο και επιδεικνύοντας τη δειλία τους(ενώ όσο ο όγκος του πλήθους κρατούσε τα ΜΑΤ σε απόσταση έσπασαν και πέταξαν προς το μέρος τους κάδους και γενικά ότι έβρισκαν μπροστά τους που μπορούσε να σπάσει(μέχρι και μάρμαρα απο το άγαλμα του Αγνώστου Στρατιώτη...).Προφανώς και όλα αυτα θα τα πληρώσουν -ποιοι άλλοι;;;- οι φορολογούμενοι,ο απλός λάος!

Η συνέχεια είχε ανθρωποκυνηγητό ΜΑΤ-κουκουλοφόρων με παράπλευρη απώλεια τον τραυματισμό ενός ανθρώπου(κακός χειρισμός της αστυνομίας)που δεν είχε καμία σχέση με την όλη υπόθεση(!)και την σύλληψη δύο ή τριών κουκουλοφόρων,αν και ελάχιστη σημασία έχει ένα τέτοιο νούμερο.Αυτά είναι απλώς στατιστικά στοιχεία,η ουσία είναι ότι η πορεία για άλλη μια φορά έχασε το νόημα της...Πως γίνεται να διαμαρτύρεσαι για την βία τουωκράτους και την ίδια στιγμή να την προκαλείς;Τα ιδανικά αυτών των ανθρώπων είναι υψηλά(μια κοινωνια χωρίς νόμους,με ανθρώπους με υψηλό ήθος και παιδεία κοντά στη φύση),ναι,αλλά δεν δικαιολογεί τις πράξεις τους,που όλοι βλέπουν πως έχουν το αντίθετο αποτέλεσμα.

Όσο για την πορεία και το περιεχόμενο της,αν και συμφωνώ να τιμήσουμε ένα αθώο παιδί δεν συμφωνώ να γίνει ήρωας•ήταν απλώς ένα παιδί..πυ βρέθηκε σε λάθος μέρος,τη λάθος στιγμή.Έτσι έγινε κα με τα τρία άτομα που πέθαναν στη Marfin(2009),2 άνδρες και μια έγκυος κοπέλα,εξαιτίας αναρχικών που έβαλαν φωτιά(άλλο ένα περήφανο χτύπημα στο σύστημα!) ,όμως κανείς δεν τους έκανε ήρωες,ξεχάστηκαν γρήγορα από όλους...Αν ήταν έτσι όλοι όσοι πεθαίνουν καθημερινά θα έπρεπε να γίνουν ήρωες,η διαφορά εδώ ήταν μόνο ότι τον σκότωσε αστυνομικός(ο οποίος ευτυχώς έχει τιμωρηθεί με ισόβια),χάρη στον οποίο όλη η ΕΛ.ΑΣ. έχει εισπράξει "κολακευτικά" σχόλια-δεν ήταν ποτέ και άγιοι,αλλά όταν γενικεύεις μια άποψη σε μια ομάδα οδηγήσε σε στερεότυπο,αν δηλαδή σήμερα,που η πορεία δεν κατάφερε να απομονώσει τους αναρχικούς,κάποιος έλεγε ότι στην πορεία υπήρχαν μόνο αναρχικοί θα το δεχόταν κανείς;Δεν νομίζω...

*Άρθρο 120 του Συντάγματος της Ελλάδος,Παράγραφος 4." Η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία."


J.J.

Betrayal

More like a complicated sentiment or feeling,but also a simple and single action.A feeling I hope none ever feels,a situation I wish you will never be confronted to..!However,as much as I may hope or wish,betrayal would still be alive and kicking...destroying the last bridge between human beings,Trust.
Many people have learnt the hard way how tough may prove trusting somebody with all your body and mental power..because there are not enough people yet to respect this trust,mostly she is being rejected,like a withered leaf,which has no longer a place in their tree.

Miserable to hear,sad to see and painful to live,trust is being degraged,and owing to this degrage communication amongst human beings is at its last legs.Still there is hope!Or more likely,there could be..if only people could erase their past and make a new start!But who can ever trust the one who betrayed him?Who can make a new start,without being affected from his mistakes? The answer is define,No one.Although many may seem to try,and some of them may even seem having succeded building a new relationship with themselves,they have only built new walls between them.You can never forget,you can only pretend you have forgotten..and no human relationship can survive based on Lie and hypocrisy,seems as if somebody is trying to run on burnt ice...

Nobody can forget the traitor,nor his face..Some say that traitors are usually like angels,I totally agree,because only an angel-looking person will be able to detect your weaknesses.You only reveal your secrets to angels,waiting from them to keep it a secret,what if they are not?

-Who can ever forget?
-None,but many will surely regret...
-Who can ever trust the betrayer?
-None..

Just remember..
"Trust hurts".




J.J.

I missed what I've created,but I've kept on creating

I missed every single heartbeat
I missed every single tear drop
I missed the colour of your eyes
I missed your appearance in my mind,your flavor and your kiss
I missed your eyes glancing on mine,gazing on me
I missed seeing black next to white
I missed feeling your heart so close to mine...


*But I've created something new for me.

J.J.

Τα μονοπάτια

11.11.11 ώρα 11:11(Θέμα μεταφυσικής, Ο αριθμός 11)

Αλλαγές και επιλογές:τα ευχάριστα ή δυσάρεστα μονοπάτια του δρόμου της καθημερινότητας μας,κάθε μονοπάτι ξεχωριστό,με τη δική του ιστορία,με ή ακόμα και χωρίς νόημα για κάποιου.Τα περισσότερα μονοπάτια είναι δύσβατα,γεμάτα εμπόδια,προειδοποιούν για τους κινδύνους που κρύβουν,κάποια αλλα εύκολα,σχεδόν σε προκαλούν να τα ακολουθήσεις,κι όμως κάτι κρύβουν..κάποια άλλα θυμίζουν μισογκρεμισμένες γέφυρες:Για να τα επιλέξεις πρέπει να είσαι πραγματικά αποφασισμένος ή απλώς τρελός,για όλους τους υπόλοιπους υπάρχουν μονάχα για να τα βλέπουν,να ατενίζουν τον κίνδυνο που δεν δοκίμασαν ποτέ..υπερβολικά δειλοί ή μάλλον υπερβολικά λογικοί!


Οι επιλογές μας συνθέτουν το "είναι" ενός ανθρώπου,δηλαδή την προσωπικότητα και το χαρακτήρα του.Οι αλλαγές πάλι συμβολίζουν το απρόοπτο,το ξαφνικό,το μαγικό..!Αυτό που φέρνει τα πάνω κάτω και μεταβάλει τη ζωή μας,το καινούργιο μονοπάτι πιο απλά.Φανερώνουν την ανάγκη να υπάρξει μια αλλαγή στην ζωή,την ανάγκη να σπάσει η μονοτονία με λίγα λόγια.Όλα αυτά γενικά συνθέτουν για μένα τον άνθρωπο,επειδή ότι όπως οι συγγραφείς και οι ποιητές έτσι και αυτός μιλά μέσα από το έργο του.Ας το δούμε και στην πράξη λοιπόν:

• Ο σταθερός δρόμος,χωρίς το παραμικρό παρακλάδι.Η επιλογή της μονότονης ζωής που δεν επιτρέπει τις ακρότητες που όμως βάζει όρια στη σκέψη·δείχνει ένα άνθρωπο του μέτρου και της σταθερότητας,ο οποίος δεν αναζητεί τη δράση,δεν επιδιώκει το καινούργιο,δεν ρισκάρει τίποτα,άρα..δεν κερδίζει και τίποτα.Χαρακτηρίζεται από υπομονή και αντέχει στη διάβρωση του χρόνου.

• Ο ανώμαλος,γεμάτος σταυροδρόμια.Τι να πρωτοπεί κανείς εδώ..η ταχύτητα και η προσαρμοστικότητα μόνο μπορούν να κάνουν έναν άνθρωπο σαν αυτό ευτυχισμένο!Η προσωποποίηση του ανθρώπου της δράσης,του άστατου..ο οποίος χάνει εύκολα το ενδιαφέρον από τους στόχους του και ψάχνει νέους.Βασίζεται στην έκρηξη(συναισθήματος κυρίως),και δεν πιστεύει στη διάρκεια,δεν ικανοποιείται με τίποτα αλλά δεν παραπονιέται ποτέ,δεν μένει άλλωστε πουθενά αρκετά για να μπορέσει να το κάνει αυτό,θα έλεγε κανείς πως ζει μονάχα μέσα από το ρίσκο.

• Κάπου στη μέση των άλλων δύο,υπάρχει και κάποιος που δεν έχει τον ενθουσιασμό του δεύτερου αλλά ούτε και την υπομονή του πρώτου.Σύνθετος χαρακτήρας...απρόβλεπτος,οι εκρήξεις του δεν είναι καθόλου αναμενόμενες -σε αντιθεση με τον δεύτερο-,έχει τον τρόπο του να ξεμπλέκει από τις δυσκολίες ενώ ξέρει να μην σκύβει το κεφάλι.Πόσα λίγα ξέρουν για αυτών οι γύρω του...έχει μάθει να κρύβεται πολύ καλά,δείχνοντας πότε το ένα του πρόσωπο,πότε το άλλο·μπορεί να μην υποκρίνεται αλλά ξέρει πως να αποφεύγει όσα δεν θέλει να αντιμετωπίσει,αρνείται να μείνει στάσιμος παρόλα αυτά.

• Τέλος,πάντα θα υπάρχει αυτός που ζει στις αναμνήσεις του,αυτός που αρνείται να αφήσει ταπο παρελθόν στη θέση του,που παίρνει ένα μονοπάτι που πάει μόνο ανάποδα...Ένας παιδί που περπατάει με τα χέρια,στην προσπάθεια του να επιστρέψει σε όσα έζησε και σε όσα έχασε,στις στιγμές που αγάπησε και αγαπήθηκε,αψηφά τους νόμους της Φύσης και της Ζωής και δεν προχωρά μπροστά,παρεκκλίνει από την πορεία που ακολουθούν οι υπόλοιποι κα οδηγείται ολομόναχος σε γνωστά -για αυτόν- μέρη και πρόσωπα.Έχει συνηθίσει να χάνει,αλλά δεν έχει μάθει να δέχεται την ήττα·κάνει ότι μπορεί για να γυρίσει πίσω.Βασικό χαρακτηριστικά: Η επιμονή και η θέληση που τον διακρίνουν και δεν τον αφήνουν να φύγει,δεν μπορεί να φύγει αν δεν δεχτεί την ήττα,συνεπώς δεν μπορεί να φύγει..

ΥΣ:Ίσως κάποιοι δουν κοινά σημεία με έναν ή και περισσότερους από αυτούς τους ανθρώπους,ίσως τους μοιάζουν,ίσως και όχι.

J.J

http://www.youtube.com/watch?v=fr1YFqN7lAk

Η ουσία των πραγμάτων.

(Άλλη μια ρουτίνα της καθημερινότητας,άλλη μια μέρα χωρίς ουσια,2 φίλοι συζητούν ένα κρύο φθινοπωρινό πρωινό)
-Μα τι έχει τελικά ουσια;;;
-Τίποτα.
-Δηλαδή δεν υπάρχει ουσία;...
-Φυσικά και υπάρχει.
-Που τότε;;
-Παντού.
-Με κοροιδεύεις;
-Όχι.
-Πως γίνεται να υπάρχει παντού ουσία αλλά τίποτα να μην έχει τότε;
-Πολύ εύκολα.
-Δηλαδή;Μίλα ξεκάθαρα!
-Ουσία δεν υπάρχει πουθενά σίγουρα,μα εμείς είμαστε αυτοί που αποφάσιζουμε τι έχει νόημα και ουσία,εμείς και για μας και μόνο.
(νεκρική σιωπή..)
-Αχά...κατάλαβα...
-Είσαι σίγουρος;
-Νομίζω..
-Ενδιαφέρον,για πες μου τι κατάλαβες λοιπόν.
-Κατάλαβα πως..
-Ναι;
-..πως δεν μπορεί να υπάρξει ουσία αν δεν το αποφασίσουμε εμείς!
-Φυσικά και μπορεί.
-Μα..εσύ μου είπες πως εμείς το επιλέγουμε..!
-Ναι,όντως έχεις δίκιο το είπα.
-Οπότε;
-Οπότε τι;
-Εμείς το επιλέγουμε;;;
-Περίπου.
-Εξήγησε μου...επιτέλους,ποιος κρινει τι έχει ουσία;
-Εμείς,απλώς..
-Απλώς τι;;;
-Όχι απαραίτητα συνειδητά,κάποιες φορές λειτουργεί και αποφασίζει το υποσυνείδητο μας.
-Άρα όχι εμείς;
-Χμ..ενδεχομένως και όχι.
-Γιατί;;;
-Γιατί...είναι πάνω από τις δυνάμεις μας..
-Να αποφασίσουμε;;;
-Όχι,να το ελέγξουμε...


J.J.

Όποιος ξεχνά το παρελθόν είναι καταδικασμένος να το ξαναζήσει

Προσπαθώ να αδειάσω το μυαλό μου,μα δεν αδείαζει.
Προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου,αλλά αυτός αρνείται να πειστεί.
Προσπαθώ να δω καθαρά,μα όλα θολά,όλα άδεια,εκτός..απο το μυαλό μου.
Πρσπαθώ να διώξω όλα αυτά που με πειράζουν,μα τίποτα δεν φεύγει..
Προσπαθώ να σε κάνω να καταλάβεις,
Προσπαθώ να σε κάνω να σταματήσεις,μα δεν έχω τη δύναμη,δεν έχω τον τρόπο,δεν μπορώ..αλλά και εσύ χωρίς να σου δείξω τον δρόμο δεν μπορείς να (με) καταλάβεις.
Με ρωτάς τι πάει λάθος και εγώ πως όλα πανε καλα προσποιούμαι..
Πως όλα είναι ακόμα δικά μου και πως τίποτε δεν αλλαξε.
Ρίχνω τον εαυτό μου στη λήθη και περιμένω τη στιγμή που δεν θα πονώ για να σηκωθώ..
Μα αυτή η στιγμή δεν φαίνεται να φτάνει.Τα πάντα μπερδεμένα μπροστά μας,και όλα ξεκάθαρα πίσω μας.
Το παρόν μας κυβερνά και μας τυραννά..το μέλλον μας φοβιζει..μα το παρελθόν;;
Μας αφήνει να το κοιτάμε..με χαμόγελο,με δάκρυ,με μελαγχολία..μα πάντα το κοιτάμε στα μάτια.
Ίσως δεν έπαψε ποτέ να μας πληγώνει όμως σίγουρα έπαψε να μας φοβίζει..
Ιστορία για το παρόν και παρακαταθήκη για το μέλλον...

J.J.

Μισό άδειο μυαλό..μισό γεμάτο μυαλό;

Η αρχή γνωστή,πάντα σαν παραμύθι,ενθουσιώδες και συναρπαστικό..συναρπαστικό και ενθουσιώδες,αλλά..χωρίς(;)happy end. Η συνέχεια μαγική..κοιτώ στο απέραντο γαλάζιο όπως το μικρό παιδί κοιτάζει την μαγεία των μεγάλων.Χάνομαι στο λάθος της στιγμής..
Το τέλος αναμενόμενο,σαν έτοιμοι απο καιρό το αποδέχονται.
Τους κοιτώ με ανοιχτά τα μάτια,αλλά αυτοί δεν με βλέπουν,ο ένας με τα μάτια πάνω στον άλλο..και όλοι οι άλλοι πάνω τους. Το συμπέρασμα,εύκολο:Το τέλος επακόλουθο της αρχής,η συνέχεια απαιραίτητη για τα άλλα δύο.
Όλοι εδώ για κανέναν,και κανένας εδω για κανέναν..

*Για την αποφυγή παρεξηγήσεων:τίποτα από όλα αυτα δεν αναφέρεται σε γεγονότα,είναι απλώς *ακατάσχετες σκέψεις*

J.J.

Useless Thoughts..( Cries in Vain )

   -Many times people cry and they cannot understand why..they don't know..they just cry.

   -Useless cries..If you can't understand the reason why you're crying you shouldn't put yourself in such a torturous procedure?

   -Relief!yeah that's the reason..Make yourself pain so that you can stand on your feet again!This may be a clue...but still not a reason.

   -However..relief comes but the reason remains..and you don't  why..relief is too to be worth the wounds,next time it surely will be even worse...

   -Don't you ever want to know the reason?No..you are far too superficial and weak to make your mental world bleed once more.Pathetic..you prefer constant pain than fighting with your fears..

 
 *After all,we are the one that make our falling tears innocent and useless,in vain.*



"Your cries in vain..your cries in vain..
( *I look away!*) "
J.J.

Facebook

Τα υπέροχα πράγματα που συμβαίνουν μόνο στο fb..
-Στο fb σχεδόν όλοι χαμογελάνε σε όλους αν τους γράψουν κάτι στον τοίχο ή αν σχολιάσουν και ας μην τους πάνε.

-Σχεδόν όλοι μοιράζουν φιλάκια/καρδούλες και λένε ο ένας τον άλλον(τα αγόρια στα κορίτσια,και αντίστροφα..) "αγάπη μου" και άλλα τέτοια(πάντα συνοδευόμενα),και άντε μετά να καταλάβεις τι είναι όλοι αυτοί μεταξύ τους.Δεν ξέρεις αν είναι έστω φίλοι ή αν μιλάνε καν,μπορεί να μην έχουν δει ποτέ ο ένας τον άλλον και να λένε τέτοια πράγματα.
-Οι περισσότεροι έχουν τουλάχιστον 500 άτομα ως φίλους,από αυτούς ζήτημα να ξέρουν τους μισούς,τους άλλους μισούς κάπου τους είδαν από μακριά ή τους ξέρει κάποιος φίλος τους οπότε και τους έκαναν add,έτσι γιατί βαριόντουσαν ή έτσι για το γαμώτο.Η υπέροχη συνέχεια είναι να τους βάλουν και στην οικογένεια τους χωρίς λόγο,αλλά αυτό είναι άλλο θέμα...
-Και άλλα πολλά ακόμα.

Βέβαια όλοι οι υπόλοιποι βλέποντας τα όλα αυτά δεν ξέρουν τι να καταλάβουν,αυτοί οι 2 που είναι φίλοι γνωρίζονται;Αυτός που στέλνει καρδούλες και χαμόγελα σε μια κοπέλα την γουστάρει;Τα έχουνε;Αυτή που απαντάει,με καρδούλα και χαμόγελα επίσης(λες και είναι υποχρεομένη από κάποια "ανώτερη δύναμη",γουό!)τον γουστάρει;Τον συμπαθεί;Ή μήπως ούτε ΚΑΝ αυτό;

Τι να πει κανείς,μάλλον εκεί που αρχίζει το fb τελειώνει η ζωή,μπαίνουμε σε έναν άλλο κόσμο..υποκρισίας και βλακείας,ο καθένας δεν ξέρει τι του γίνεται εκεί μέσα,και ούτε εγώ υποκρίνομαι πως ξέρω,αλλά από αυτά που κάνω μάλλον φαίνεται πως υποκρίνομαι πολύ λιγότερο από άλλους!

(Ίσως πολλοί να πουν πως κράζω,και χωρίς λόγο,αλλά εγώ αυτά είχα να πω και αυτά είπα.)


*Επίσης πολλοί από εσάς μπορεί να το διαβάσουν αυτό και να πουν "εγώ δεν είμαι έτσι!εγώ φέρομαι έτσι μόνο στους φίλους μου,και όλους τους φίλους μου στο fb τους ξέρω!"...για κοιτάξτε λίγο τι κάνετε,τι γράφετε,σε ποίους,και μετά σκεφτείτε τι εννοούσατε,και γιατί τα γράψατε όλα αυτά..ίσως έτσι βάλετε λίγο μυαλό και χρησιμοποιήσετε το fb ως αυτό που έπρεπε να ήταν,ένα απλό μέσο για να διατηρούμε την επικοινωνία μεταξύ μας,και όχι να την ξεφτιλίζουμε όπως τώρα...
J.J.

Λάθη,μία ανθρώπινη πραγματικότητα...

Δεν υπάρχει μέρα στη ζωή μας που να μην τα συναντάμε,είτε σε εμάς είτε σε άλλους,αλλά τα συναντάμε,ακόμα και όταν δεν τα βλέπουμε..Πολλές φορές τα λάθη είναι υποκειμενικά,κάτι που σε ένα άτομο φάνηκε ως λάθος σε έναν άλλο ίσως φανεί ως λογική/φυσική και σωστή πράξη..με ένα απλό και γενικό παράδειγμα,η εκδίκηση εκτός από ένα πιάτο που -συνήθως- τρώγεται κρύο είναι και αμφιλεγόμενο γεγονός.Κάποιοι υποστηρίζουν ότι η εκδίκηση είναι αναγκαία και την αναγνωρίζουν ως μορφή δικαιοσύνης,ενώ κάποιοι άλλοι πως είναι αχρείαστη και ανούσια..δύσκολο να διαλέξεις τι είναι σωστό από τα δύο..Και αν είναι και τα δύο;Και αν κάνεις *λάθος*?!?!Εδώ μπαίνουμε σε ένα κρίσιμο ερώτημα..ποιο είναι το λάθος τελικά;Είναι λάθος να θέλεις μονίμως να κερδίζεις ή να υποτάσσεσαι στην ήττα;Είναι λάθος να κυνηγάς κάτι ή λάθος να το αφήνεις να (ξε)φύγει;Η απάντηση δεν είναι ποτέ ξεκάθαρη,ή μάλλον είναι,πιο ξεκάθαρη από ποτέ..*ΠΟΤΕ* δεν μπορείς να ξέρεις εάν κάτι είναι λάθος!Το μόνο σίγουρο είναι ότι έχεις ακούσει και θα ακούσεις όμως πολλούς να σου λένε τι είναι λάθος και τι σωστό,δεν θα έχουν όμως ούτε άδικο,αλλά ούτε και δίκιο..

Ίσως από ηθικής πλευράς να μοιάζει λάθος,ή να μοιάζει παράλογο..ή -ακόμα χειρότερα για μένα- κατακριτέο από την κοινωνία,αλλά σπάνια ένα θέμα ή μια πράξη μοιάζει λάθος από κάθε πλευρά,πάντα υπάρχει μια πλευρά η οποία θα "αθωώνει" το περίεχομενο τους.Ότι είναι λάθος για μένα ίσως είναι σωστό για κάποιον άλλο,αλλά μήπως είμαστε και οι 2 λάθος;Γιατί όχι;Τα λάθη ανθρώπινα,και εμείς ως άνθρωποι τα υπηρετούμε εκ γενετής..και θα τα υπηρετούμε,δεν υπάρχει άλλος δρόμος,άλλωστε και οι άνθρωποι λάθη δεν είναι;Τα λάθη από λάθη γεννιούνται.


J.J. 

Letting go...

As we live we earn new experiences...This is what life should be, aquiring new experiences and putting them in good use in the future.


What these experiences are is our past, something we lived and from which we learned new things.It's important though leaving the past behind before moving on to the future.But what happens if your past runs after you?Sometimes it means that you need to earn something more so you should look into it.Most times though, you just have to let it go...By staying back you just put salt to an open wound.If your past chases you what you can do is to ignore it.That might seem the easy way out but it is much better that way.What you need to keep is the memories to go on and the people who are trully worth.


Letting go is not so easy.It's like trying to defeat gravity, it took humanity ages to do that.What you need to defend against the past's warp is mental resistance and clarity of mind.If you can see the truth and what's good for you, you will just let it go.
In the end what you will earn is serenity and  being ready to face whatever the future brings.

Do you feel cold and lost in desperation? 
You build up hope, but failure's all you've known. 
Remember all the sadness and frustration 
and let it go, let it go...
G.V.

Αναμνήσεις

Αναμνήσεις..η ζωή που περνάει μπροστά στα μάτια μας όποτε το θελήσει κάποιος.Μια ταινία την οποία εμείς οι ίδιοι γυρίζουμε,και την οποία μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε όπως νομίζουμε..εμείς την δημιουργούμε και εμείς μπορούμε να την καταστρέψουμε.Το θέμα είναι πως μπορούμε την διαχειριστούμε,και ακόμα περισσότερο,τι κρύβεται πίσω από όλο το φάσμα μίας ανάμνησης;

Συναισθήματα κυρίως,κάθε είδους,θυμός,λύπη,αγάπη,πόνος,κ.τ.λ. Είναι οι στιγμές τις οποίες ζήσαμε έντονα στο παρελθόν,και βάλαμε μέσα τους όλο μας το "είναι" με διάφορους τρόπους,ανάλογα την περίσταση.

Σε άλλες περιπτώσεις δεν πρόκειται απλά για μία έκρηξη συναισθημάτων,κάποιες φορές υπάρχει ένας κυνικός ορθολογισμός,μια πεζή-λογική αντιμετώπιση ενός ζητήματος στο οποίο δεν χωράνε συναισθηματισμοί,θυμίζοντας αρκετά μια στυγνή επαγγελματική τακτική,χωρίς όμως να υπάρχει η κάλυψη του επαγγελματισμού.Αντίθετα καταλήγει συχνά ως μία ωμή στάση απέναντι στη ζωή..

Ορθολογισμός και κοινή λογική απέναντι στα συναισθήματα,δύο έννοιες πλήρως αντίθετες,οι οποίες πρέπει να μπορέσουν να συνυπάρξουν σε σωστές αναλογίες μέσα στις ψυχές και στα μυαλά των ανθρώπων.Πιο δύσκολο από ότι ακούγεται..

Oblivion

The human mind is responsible for all of our actions , whether they are active or passive.But if we take a closer look we will see that all our decisions,thoughts and actions are triggered by our experience and memories. For example ,the way we deal with something depends on how we used to deal with it ,and what experience and maturity someone has achieved.Now...What if...Hypothetically speaking...All was blank , a void , everything blown away by the wind in just a moment?Then you will have reached the state of complete Oblivion.Then all will be gone. All the things you love,you hate,the things that make you smile , which move you , which scare you , which make your adrenaline shoot up , which make you feel lonely ... All forgotten . You'll have forgotten how it is to love , to share and to laugh ... You'll be someone else .

Because,let's face it , it's due to our experience and memories what kind of human beings will end up being. This will be like a new start , which will make you insane . Why you ask ? the answer is , because you have lived a life building , sacrifising to make your own lifestyle , and suddenly you will not remember doing anything of these things? will be like filling in the shoes of someone else . Some may think this is positive , forgetting ... be like "yeah , let's perish all those bad memories", but don't these make us human ? make out our fragility ? our strength ?
All in all , i believe Oblivion is a horrible state , a sickness and not a solution . Also keep in mind that once you have forgotten everyone , soon enough they will forget you too.
*last tip , don't perish bad memories , live with them , 'cause "No Pain , No Gain" ;) *


Erryk