Σκοτεινιασμένα μονοπάτια ακολουθάς,
μοιάζουν με του μυαλού τις σκέψεις..
Κοιτάς,ευθεία πάντα,
το τίποτα αγναντεύεις,μάταια ψάχνεις σημάδια.
Πλησιάζεις κι ακουμπάς,
η σκέψη σε τρομάζει,μα..δεν υπάρχει χρόνος για σκέψη,
δεν υπάρχει χρόνος για τίποτα.
Το μόνο που μπορεί να σε οδηγήσει στην αποτυχία
είναι η ίδια η σκέψη της...
Αχανής δρόμος η ζωή που οδηγεί στην άβυσσο,
μόνη υποχρέωση μας να της δώσουμε λίγο χρώμα,
μόνη ευχαρίστηση μας,το χρώμα αυτό.
μοιάζουν με του μυαλού τις σκέψεις..
Κοιτάς,ευθεία πάντα,
το τίποτα αγναντεύεις,μάταια ψάχνεις σημάδια.
Πλησιάζεις κι ακουμπάς,
η σκέψη σε τρομάζει,μα..δεν υπάρχει χρόνος για σκέψη,
δεν υπάρχει χρόνος για τίποτα.
Το μόνο που μπορεί να σε οδηγήσει στην αποτυχία
είναι η ίδια η σκέψη της...
Αχανής δρόμος η ζωή που οδηγεί στην άβυσσο,
μόνη υποχρέωση μας να της δώσουμε λίγο χρώμα,
μόνη ευχαρίστηση μας,το χρώμα αυτό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου