Όποιος ξεχνά το παρελθόν είναι καταδικασμένος να το ξαναζήσει

Προσπαθώ να αδειάσω το μυαλό μου,μα δεν αδείαζει.
Προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου,αλλά αυτός αρνείται να πειστεί.
Προσπαθώ να δω καθαρά,μα όλα θολά,όλα άδεια,εκτός..απο το μυαλό μου.
Πρσπαθώ να διώξω όλα αυτά που με πειράζουν,μα τίποτα δεν φεύγει..
Προσπαθώ να σε κάνω να καταλάβεις,
Προσπαθώ να σε κάνω να σταματήσεις,μα δεν έχω τη δύναμη,δεν έχω τον τρόπο,δεν μπορώ..αλλά και εσύ χωρίς να σου δείξω τον δρόμο δεν μπορείς να (με) καταλάβεις.
Με ρωτάς τι πάει λάθος και εγώ πως όλα πανε καλα προσποιούμαι..
Πως όλα είναι ακόμα δικά μου και πως τίποτε δεν αλλαξε.
Ρίχνω τον εαυτό μου στη λήθη και περιμένω τη στιγμή που δεν θα πονώ για να σηκωθώ..
Μα αυτή η στιγμή δεν φαίνεται να φτάνει.Τα πάντα μπερδεμένα μπροστά μας,και όλα ξεκάθαρα πίσω μας.
Το παρόν μας κυβερνά και μας τυραννά..το μέλλον μας φοβιζει..μα το παρελθόν;;
Μας αφήνει να το κοιτάμε..με χαμόγελο,με δάκρυ,με μελαγχολία..μα πάντα το κοιτάμε στα μάτια.
Ίσως δεν έπαψε ποτέ να μας πληγώνει όμως σίγουρα έπαψε να μας φοβίζει..
Ιστορία για το παρόν και παρακαταθήκη για το μέλλον...

J.J.