Ντόμινο...

Το μόνο πράγμα που κατάλαβα τον τελευταίο καιρό είναι πως όλα στην ζωή είναι ένα ντόμινο...
Ο ένας εξαρτάται από τον άλλο...έτσι κάπως δεν νομίζουμε πως είναι το ντόμινο?Πως αρκεί ένα κομμάτι να πέσει για να πέσουν και όλα τα υπόλοιπα μαζί με αυτό?
Έτσι είναι όμως και η ζωή?Δεν νομίζω,μπορεί και στη ζωή όλοι να είμαστε κομμάτια ενός παιχνιδιού-ντόμινο στην προκειμένη περίπτωση-,αλλά υπάρχουν σημαντικές διαφορές...

Εδώ τα κομμάτια  ποτέ δεν είναι ίδια!κάποια είναι μεγαλύτερα από τα άλλα...δυνατότερα και σταθερότερα.,που μπορούν να αντέξουν πολλά χτυπήματα,και άλλα που δεν μπορουν να αντέξουν περισσότερα από ένα.

Επίσης στη ζωή δεν υπάρχει αυτό που θα λέγαμε μια "αλυσίδα" συνεχόμενων παιχτών-ντόμινο τα οποία μπορούν να χτυπήσουν το ένα το άλλο...ναι,μπορεί να υπάρχουν ντόμινο που μπορούν να χτυπήσουν και να ρίξουν οποιοδήποτε άλλο,αλλά υπάρχουν και κάποια τα οποία δεν μπορούν να πλησιάσουν παρά  μια ορισμένη ομάδα ντόμινο τα οποία βρίσκονται -όχι τυχαία- κοντά τους...

Τέλος,το πιο σημαντικό στο ντόμινο,είναι να πάρεις τη σωστή θέση,να επιλέξεις σωστά!Επέλεξε εσύ τι θα είσαι...και κάντο γρήγορα,γιατί αν αργήσεις τότε κάποιος άλλος μπορεί να επιλέξει για σένα...ή να πάρει αυτό που στο τέλος  θα ήθελες εσύ...για αυτό διάλεξε γρήγορα,και πάντα σωστά...πάρε τη θέση στην οποία όχι μόνο θα μπορείς να ζήσεις ωραία,αλλά και αυτή που δεν θα κινδυνεύεις από τα άλλα ντόμινο, χωρίς ποτέ να ρίξεις εσύ κάποιο από αυτά...Γιατί πολύ απλά σε αυτό το παιχνίδι είσαι ότι κάνεις...

J.J.


ας βάλω και ένα τραγούδι χωρίς κάποιο μήνυμα,απλά για να υπάρχει...=)

Hope dies last ....(What can I do to make you see?...)

I've been thinking about it the last few weeks...there has passed so much time from the moment we met each other...I guess none of us could have ever guessed how things would have come to this point...there have been times when the idea of fleeing passed through my mind but I said NO!I ain't gonna give up now...I always feel that nothing is over, even though everything seems to be buried to the ground, I still think that everything is somewhere within my two hands and I'm just unable to control  properly the situation...

...I would like to be more precise but it would be better if  I kept the action out of my little non-happy end story(at least till now...)so I will go on in the same track...a track which seems so beaten...sometimes I don't even recognize myself!I feel lost...Why everything seems so simple to everybody except from me?Feels like I'm seeing everything through broken glasses, which don't give me the opportunity to see clear and use my common sense to get the best out of it...so many questions...and so many different answers...It feels like I'm just another marionette in this puppet show...I want to give the image to my own self that I know what to do...that I know things that the others don't...the problem is that I can't even convince myself...and if you can't do that you can't do anything...

The more you think of it...the deeper your wound becomes...have you ever considered what makes somebody a parasite?...Mostly the fact that unless other people were living he wouldn't be either...depending always on somebody else...to do the dirty job for you...live for you...

So I ended up where I started...What I can do to make you see?I've tried so much all these time...by all means necessary...to achieve what?I've only made things worse and now I can only hope for something to change...but don't underestimate this...hope dies last...when everything is already dead and you've nothing left to ask from life...

All in all, I need to see a spark of light in this plain of total darkness...just so that I won't let go...
and I won't...
J.J.

Giving Up....

If you had a wish what would be? I'm sure that something came instantly to your mind as soon as you read that phrase. Unfortunately nothing is done without any effort or without meeting any difficulties.

That's why we should fight for what we wish, fight for it as much as you want it. Even though you won't be always succeeded remember your "journey" through your final target. The happy and sad experiences you've been through, the knowledge you gained, the skills you aquired. So even if you do not succeed you will at least have gained all the above which is something worth your effort.

Why should we fight for something difficult when we can choose something much easier? I'd say: Because some things are just worth fighting for. No matter how unreachable is something you want if you want it so badly and from the heart you have to fight for it till there's not even a ray of hope...That's when you should give up.

If you have reached that point though some of us won't just give up. This is when the countdown starts, when the situation gets out of hand...You can't control it anymore no matter how you try to...You're just in a train on a collision course and you're just watching out of the window or even worse speeding up the process...That's why you have to know when to give up...

Giving up is not as easy as it seems...It requires courage (to bear the bitter truth) and self-awareness about the situation. Only with these can you realise when the countdown is coming to its end. And you should walk away early with dignity or try to walk through the dark blindly and lose every last bit of dignity...Yet, there's always hope deep inside of us that the countdown will stop on the last second...Rarely does that happen...And when it does it's the exception of the rule...You can try to hold on from that last branch of hope.But the risk is yours to take...

G.V.
Because some things are just worth fighting for...

Το σωστό και το εύκολο...

Έχετε κάτσει ποτέ να σκεφτείτε την διαφορά μεταξύ του σωστού και του εύκολου δρόμου;Ακόμα και να κάτσουμε να το σκεφτούμε δεν καταλήγουμε σε κάποιο συμπέρασμα γιατί χανόμαστε στην πορεία...Αυτό γίνεται κυρίως γιατί θεωρούμε το εύκολο ως και το σωστό...Γιατί όμως να γίνεται αυτό;

Η απάντηση σε αυτή την ερώτηση κρύβεται μέσα στην ίδια μας την φύση ως άνθρωποι.Πάντα ελπιζούμε για το καλύτερο,πάντα θέλουμε να μας έρθουν τα πράγματα όσο το δυνατόν καλύτερα...Έτσι "βαφτίζουμε" το εύκολο (το οποίο μας συμφέρει) σωστό...έτσι απλά...γιατί αυτό θέλουμε να πιστεύουμε...Το εύκολο είναι αυτό που συνήθως μας βολεύει και είναι γεμάτο με ψέμματα και κακές συνειδήσεις (για αυτούς που έχουν ίχνη συνείδησης)...Οι περισσότεροι επιλέγουν αυτό,πολλές φορές όχι συνειδητά,γιατί πολύ απλά έτσι λειτουργούν όλοι...Υπάρχουν όμως κάποια άτομα που βλέπουν ποιό είναι το σωστό και ποιό το εύκολο και έχουν την δυνατότητα να επιλέξουν...Τα άτομα αυτά που συνειδητά επιλέγουν το εύκολο είναι αδικαιολόγητα και τους αξίζει ό,τι χειρότερο...Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι πρέπει να γινόμαστε εμείς οι τιμωροί.Ο καθένας παίρνει ότι του αξίζει στο τέλος.

Αν δεν έχετε ήδη καταλάβει τι είναι το σώστο που αναφέρω και ξαναναφέρω και ποιά είναι η διαφορά του απ' το εύκολο θα σας πω αυτό: να κάνεις τα πάντα ώστε τα άτομα που είναι γύρω σου να είναι όσο το δυνατόν καλύτερα υπολογίζοντας ελάχιστα την δική σου φθορά.Μπορεί στο τέλος να νομίζεις ότι έχασες αλλά θα έχεις καθαρή συνείδηση...και για μένα αυτό είναι η καλύτερη ανταμοιβή του κόσμου.Την επόμενη φορά που θα είστε μόνοι σας και σκεφτείτε αυτό: πόσους έχω φθείρει για να είμαι εγώ καλά και πόσες φορές έχω φθαρεί για να είναι κάποιος άλλος καλά;Και μην προσπαθήσετε να ξεγελάσετε τον ίδιο σας τον εαυτό.Πρώτον γιατί τότε η συνείδησή σας θα επιβαρυνθεί ακόμα περισσότερο και δεύτερον γιατί το να σκεφτείτε τα παραπάνω το κάνετε για τον εαυτό σας σαν "απολογισμό" οπότε ποιό το νόημα να λέτε ψέματα στον ίδιο σας τον εαυτό;

Ελπίζω την επόμενη φορά που θα υπάρχει η δυνατότητα επιλογής του σωστού και του εύκολου να μπορείτε να κατάλαβετε ότι έχετε αυτή την δυνατότητα...Από κει και πέρα είναι αποκλειστικά στο χέρι σας η επιλογή...

G.V.

Και μιας και είπα για τον εύκολο δρόμο ας ανεβάσω αυτό το τραγούδι (όχι που δεν θα έβρισκα εγώ τραγούδι των BFMV :P)
There's no easy way out giving in can't be wrong....

credits for the idea of the topic: Thanos Varverakis

Because simple things in life can make you happy :) (Η Αξία των Πραγμάτων...)

Πραγματικά έχετε κάτσει ποτέ να αναρωτηθείτε τι είναι αυτό που δίνει σε ένα άτομο,ή πιο απλά σε ένα πράγμα την αξία του,η οποία του δίνει μια θέση γύρω μας?

Έτυχε πρόσφατα να δω κάτι σχετικό με αυτό και αποφάσισα να αφιερώσω το πρώτο άρθρο μου σε αυτό το θέμα..Ένα θέμα το οποίο ελάχιστοι κάθονται να σκεφτούν...κάποιοι από αυτούς μάλιστα θεωρούν δεδομένα τα πάντα γύρω τους και δεν μπορούν να καταλάβουν πως σχεδόν τίποτα δεν είναι σταθερό σε αυτή τη ζωή!Μέρα με τη μέρα όλα αλλάζουν,και όσα μένουν σταθερά δεν έμειναν επειδή ήταν αδύνατο να μεταβληθούν,αλλά περισσότερο επειδή δεν επιλέξαμε εμείς να τα αλλάξουμε!

Έτσι είναι και η αξία,η αξία που εμείς δίνουμε σε οτιδήποτε βλέπουμε γύρω μας!Η αξία όμως του κάθε πράγματος είναι διαφορετική,εξαρτάται από τον κάθε άνθρωπο, και ο καθένας από εμάς διαφέρει τρομερά από τους υπόλοιπους...(ή απλά ετσι νομίζουμε,ξέρατε πως όλοι οι άνθρωποι ήμαστε ίδιοι κατά 99,9%?Παρατηρήστε τους άλλους γύρω σας!Διαφέρετε μεταξύ σας μόνο κατά 0,1% και όμως σας φαίνετε πως δεν έχετε καμία σχέση ο ένας με τον άλλο!Αυτό το 0,1% μοιάζει αμελητέο όμως αλλάζει τα πάντα,και κυρίως τον τρόπο σκέψης μας και τον βαθμό με τον οποίο αξιολογούμε τα πράγματα και θέτουμε τις προτεραιότητες μας.)

...Γι'αυτό και οι γνώμες διαφέρουν...πράγματα που αφήνουν εμάς αδιάφορους είναι πολύ σημαντικά για άλλους και αντίστροφα...και αυτό δεν αλλάζει με τίποτα,ούτε και πρέπει να αλλάξει...

JJ

1 Minute to Midnight......

The countdown is coming to its end....all things have to come to an end someday....it's how everything works....even a sun so bright that could light up everything is now dying....The clock indicates 1 minute before midnight....but still I'm trying to reach that sun...Being almost burned to ashes and still trying to get burned even more...Where is it going to lead me?Probably self-destruction...actually I have already reached that point...there's no turning back though....I'll reach the end...even if that mean I'll have to start over again...let my burned leftovers be the foundations of a new start...
G.V.
And now the end is near.There's no more pills to swallow.The bitter taste I feel won't lead me to tomorrow...

A spark in the sun...

I chose my first article to be in english...I don't know why...maybe because I have more inspiration when I'm writting in english...anyway...
About six months ago a random meeting changed my whole life as I knew it...it was an absolute darkness and in it I saw a light for the first time...a fire...I adored it...I didn't want it to die...so I made it bigger and bigger...the fire eventually became a sun...a sun that would light the absolute darkness...the sun became stronger...Now the closer I am the more I get burned...the more I get burned though the more I try to get closer...why?What's the profit out all of this?Time passed by quickly...I nearly became ashes...no more power to stay close to the sun but I need some light in the absolute darkness...A spark!Next to the sun a spark of hope appeared!How did I notice it?!It isn't bright at all...Should I try turning it into a fire or let it die?It could be the light that will light the darkness without burning me...I still insist on going towards the sun with all the strength remaining...untill I have none left...and then the sun will die...and the spark will be gone...I shall be in utter darkness once again....
G.V.
And here's my song of the day...Enjoy...